4de week!
Blijf op de hoogte en volg Martijn
29 Juni 2014 | Filipijnen, Davao
12/5
Vandaag was ik bijna weer helemaal beter, dus kon ik weer beginnen met een dagdienst in het ziekenhuis. Deze week liep ik stage op de B afdeling. Hier ligt echt alles door elkaar heen. Jong en oud, rijk en arm, 5 persoonskamers en privé kamers enz. Na een kort voorstel rondje kreeg ik een leeg A4tje in mijn handen. Na even wat onduidelijkheid wat ik ermee moest, kwam het erop neer dat ik alle namen van alle patiënten daarop moest noteren, om vervolgens vitale functies op te meten. Op de afdeling lagen ongeveer 30 patiënten, dus het komende uur had ik wat te doen. Dit was op zich wel fijn, omdat er vaak weinig te doen is. Leuk om te zien dat iedereen weer anders op je reageert en dat sommigen een gesprek proberen te beginnen in een taal die ik niet beheers. Natuurlijk viel de stroom tegen het middag uur ook weer uit. Na de lunch vrij weinig kunnen uitvoeren, eigenlijk alleen maar gepraat met het personeel.
Precies nadat de dienst was afgelopen begon het te stortregenen voor een uurtje.
13/5
Vandaag begon ik de dag precies hetzelfde als gisteren, het meten van de vitale functies. Over het algemeen lagen dezelfde patiënten er nog en waren het er niet meer of minder geworden. Zo lag er op een 2 persoonskamer, 2 zussen die allebei leden aan dengue fever. Een paar kamers verder lag een compleet gezin met allemaal dezelfde longinfectie. Dit gezin deelden een 2 persoonskamer met z’n vieren. In de middag de dienst volgepraat over van alles en nog wat. Leuke manier om wat te weten te komen over de omgeving, gebruiken enz. Later in de middag ben ik nog even gaan hardlopen en heb ik weer een klein wasje gedraaid.
14/5
Vandaag gingen we weer naar het health center. Weer een hoop gekrijs van kinderen van een jaar of 1, die niet beseffen hoe belangrijk dit wel niet is. We waren vandaag sneller klaar dan de vorige keer, ook omdat er extra personeel was.
Na de lunch zijn we allemaal naar Davao gegaan samen met Helen en Doods. We zijn hierheen gegaan om spullen te kopen voor het rampgebied en de kinderafdeling. We begonnen met de spullen voor de kinderafdeling. Deze gingen we kopen in de SM Mall. Nadat we eenmaal een goede speelgoedwinkel hadden gevonden konden we beginnen met uitzoeken. Het grappige was, hoe meer we pakten hoe meer hulp we kregen bij het onder andere dragen van de spullen. Ook kwam het personeel met de ene suggestie na de ander. Op een gegeven moment was er zoveel personeel, dat ze je eigenlijk meer tot last waren.
Hierna zijn we naar een ander gebied in Davao gereden om spullen te kopen voor het rampgebied. Hier hebben we onder andere kleding, schoeisel, tandpasta, tandenborstels, speelgoed enz. gekocht. Dit allemaal in samenspraak met Helen, omdat zij in grote lijnen wist wat de mensen daar allemaal nodig hadden. Om een uur of 20:00 waren we klaar en zijn we gaan eten in een restaurant genaamd de Bonte Koe. Dit is een Nederlands restaurant met een eigenaar genaamd Henny uit Amsterdam. Dat dit een Nederlands restaurant was merkte je aan alles. Natuurlijk het interieur en de menukaart, maar ook de kleine dingen zoals het gelijk krijgen van je drinken (normaal wordt dit tegelijk geserveerd met het hoofdgerecht).
15/5
Vandaag mijn laatste stage dag alweer op de B-afdeling. Na het doen van alle controles ben ik samen met Arno, Evi en Moniek naar de supermarkt gegaan om hier nog de laatste dingen te kopen voor de kinderafdeling.
In de middag zijn we zijn we eerst de kinderafdeling gaan schoonmaken om het vervolgens ook daadwerkelijk de uitstraling te geven van een kinderafdeling. Tijdens het opbouwen begonnen sommige kinderen al voorzichtig te spelen met het speelgoed. Ook hadden we extra haakjes opgehangen waar de kinderen hun infuuszak kwijt konden, zodat ze zonder begeleiding konden spelen. Rond 16:00 was alles klaar en kwamen Ruben en Jec Jec even een kijkje nemen.
16/5
Vandaag heerlijk uitgeslapen. Iets na het middag uur zijn we met een aantal gaan zwemmen bij Villa Christina. Vandaag zijn ook de Sportstudenten gearriveerd vanuit Nederland en zij slapen in de kamer naast ons. In de nacht van vrijdag op zaterdag om 01:00 uur zouden we richting het tyfoon gebied vertrekken. Hiervoor hadden we nog ons welkoms feest samen met de studenten van de HAN en de sportstudenten. De verjaardag van Dokter Tan (65 jaar) werd ook gelijk meegepakt. Om een uurtje of half twaalf, toen alleen Arno, Moniek en ik er van onze groep nog waren, kregen we te horen dat we eerder gingen (iets wat hier nog nooit is voorgekomen, want normaal gesproken gaat niets hier op tijd) en ons maar snel om moesten kleden. Ons drieën werd gevraagd of we in een laadbak van een pick-up truck wilden gaan zitten gedurende de reis naar Bagangka.
We zijn vertrokken naar een ander rampgebied, omdat de veiligheid niet te garanderen was in het rampgebied dat getroffen werd door de tyfoon Hayan. Daarom zijn we vertokken naar een rampgebied van iets langer geleden, namelijk het rampgebied dat getroffen werd door tyfoon Pablo.
17/5
Na een iets wat moeizame nacht stopten we om 06:00 in de ochtend om te gaan ontbijten op een plek waar je schitterend uitzicht had op zee.
Omdat ik toch iets wat weinig had geslapen achterin de pick-up (mede door ruimte gebrek), had ik gevraagd of ik naast de vrachtwagen chauffeur mocht plaatst nemen. Dit was een vrachtwagen waarvan de versnellingspook in de juiste versnelling geslagen moest worden. Ik had al zoiets als die vrachtauto het maar houdt tot het eind. Na ongeveer 45 minuten hield de vrachtauto ermee op, de versnellingsbak was kapot. Ik werd overgeplaatst naar een busje waar vier anderen van de groep ook in zaten. Iets voor het middag uur kwamen we aan bij een kennis van Ruben waar we onze lunch kregen. Het aanbod was breed zo was er varken, 2 soorten rijst, gamba’s, kreeften, kip, salade, verschillende soorten fruit enz. Na de lunch moesten we nog 1 uur rijden over onverharde wegen richting het rampgebied. Hierbij droegen we lange mouwen en handdoeken over ons hoofd tegen het verbranden.
Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming was het er al behoorlijk druk. Nadat wij een plek aangewezen kregen om onze spullen uit te delen, konden we beginnen met uitpakken. Het liep allemaal erg chaotisch. Dit kwam in eerste instantie al, omdat er veel meer mensen waren dan ons verteld was. Iedereen stond om ons heen en er was totaal geen structuur te vinden. Gelukkig kregen we toen hulp van 2 jongens uit de omgeving, omdat zei wel de taal spraken kwam er wat structuur. Er werden twee rijen gemaakt en dan mochten de kinderen om en om naar binnen komen. Sfeer sloeg toch weer een beetje om, omdat mensen zagen dat wij veel te weinig hadden voor iedereen. Hierdoor begonnen mensen een beetje te duwen en te trekken. Ik was eerlijk gezegd ook blij toen we alles verdeeld hadden. Hierna konden we bij de andere aansluiten om het voedsel te verdelen onder de mensen. Dit werkte met een bonnetjes systeem. Iedereen met een bon kreeg rijst, noedels, slippers enz. Sommige mensen hadden zelfs vier uur gelopen, omdat ze hadden gehoord dat wij kwamen. Toen ook alle medicatie was verdeeld zijn we weer terug vertokken richting de kennis van Ruben en hebben we hier ons avond eten gehad. Rond een uurtje of 8 zijn we vertrokken richting Mati, waar we verbleven in een hotel. Nadat iedereen gedoucht had, waren we ook zo vertrokken.
18/5
Na een soort van ontbijt zijn we vertrokken naar het strand van Mati. Een hele mooie plek met een hagelwit strand, strak blauwe zee, palmbomen en natuurlijk de zon. Na een aantal spelletjes (bedacht door de Filippino’s) en een aantal drankjes zijn we om 18:00 weer terug gegaan richting Calinan. Na een rit van 5 uur kwamen we aan in Davao. Hier hebben we gegeten. De Filippino’s wilden heel graag rijst en wij wilden graag pizza, dus hebben we gescheiden gegeten. Toen iedereen het op had en de groepen weer verenigd waren zijn we onze accommodatie vertrokken.
Vandaag was ik bijna weer helemaal beter, dus kon ik weer beginnen met een dagdienst in het ziekenhuis. Deze week liep ik stage op de B afdeling. Hier ligt echt alles door elkaar heen. Jong en oud, rijk en arm, 5 persoonskamers en privé kamers enz. Na een kort voorstel rondje kreeg ik een leeg A4tje in mijn handen. Na even wat onduidelijkheid wat ik ermee moest, kwam het erop neer dat ik alle namen van alle patiënten daarop moest noteren, om vervolgens vitale functies op te meten. Op de afdeling lagen ongeveer 30 patiënten, dus het komende uur had ik wat te doen. Dit was op zich wel fijn, omdat er vaak weinig te doen is. Leuk om te zien dat iedereen weer anders op je reageert en dat sommigen een gesprek proberen te beginnen in een taal die ik niet beheers. Natuurlijk viel de stroom tegen het middag uur ook weer uit. Na de lunch vrij weinig kunnen uitvoeren, eigenlijk alleen maar gepraat met het personeel.
Precies nadat de dienst was afgelopen begon het te stortregenen voor een uurtje.
13/5
Vandaag begon ik de dag precies hetzelfde als gisteren, het meten van de vitale functies. Over het algemeen lagen dezelfde patiënten er nog en waren het er niet meer of minder geworden. Zo lag er op een 2 persoonskamer, 2 zussen die allebei leden aan dengue fever. Een paar kamers verder lag een compleet gezin met allemaal dezelfde longinfectie. Dit gezin deelden een 2 persoonskamer met z’n vieren. In de middag de dienst volgepraat over van alles en nog wat. Leuke manier om wat te weten te komen over de omgeving, gebruiken enz. Later in de middag ben ik nog even gaan hardlopen en heb ik weer een klein wasje gedraaid.
14/5
Vandaag gingen we weer naar het health center. Weer een hoop gekrijs van kinderen van een jaar of 1, die niet beseffen hoe belangrijk dit wel niet is. We waren vandaag sneller klaar dan de vorige keer, ook omdat er extra personeel was.
Na de lunch zijn we allemaal naar Davao gegaan samen met Helen en Doods. We zijn hierheen gegaan om spullen te kopen voor het rampgebied en de kinderafdeling. We begonnen met de spullen voor de kinderafdeling. Deze gingen we kopen in de SM Mall. Nadat we eenmaal een goede speelgoedwinkel hadden gevonden konden we beginnen met uitzoeken. Het grappige was, hoe meer we pakten hoe meer hulp we kregen bij het onder andere dragen van de spullen. Ook kwam het personeel met de ene suggestie na de ander. Op een gegeven moment was er zoveel personeel, dat ze je eigenlijk meer tot last waren.
Hierna zijn we naar een ander gebied in Davao gereden om spullen te kopen voor het rampgebied. Hier hebben we onder andere kleding, schoeisel, tandpasta, tandenborstels, speelgoed enz. gekocht. Dit allemaal in samenspraak met Helen, omdat zij in grote lijnen wist wat de mensen daar allemaal nodig hadden. Om een uur of 20:00 waren we klaar en zijn we gaan eten in een restaurant genaamd de Bonte Koe. Dit is een Nederlands restaurant met een eigenaar genaamd Henny uit Amsterdam. Dat dit een Nederlands restaurant was merkte je aan alles. Natuurlijk het interieur en de menukaart, maar ook de kleine dingen zoals het gelijk krijgen van je drinken (normaal wordt dit tegelijk geserveerd met het hoofdgerecht).
15/5
Vandaag mijn laatste stage dag alweer op de B-afdeling. Na het doen van alle controles ben ik samen met Arno, Evi en Moniek naar de supermarkt gegaan om hier nog de laatste dingen te kopen voor de kinderafdeling.
In de middag zijn we zijn we eerst de kinderafdeling gaan schoonmaken om het vervolgens ook daadwerkelijk de uitstraling te geven van een kinderafdeling. Tijdens het opbouwen begonnen sommige kinderen al voorzichtig te spelen met het speelgoed. Ook hadden we extra haakjes opgehangen waar de kinderen hun infuuszak kwijt konden, zodat ze zonder begeleiding konden spelen. Rond 16:00 was alles klaar en kwamen Ruben en Jec Jec even een kijkje nemen.
16/5
Vandaag heerlijk uitgeslapen. Iets na het middag uur zijn we met een aantal gaan zwemmen bij Villa Christina. Vandaag zijn ook de Sportstudenten gearriveerd vanuit Nederland en zij slapen in de kamer naast ons. In de nacht van vrijdag op zaterdag om 01:00 uur zouden we richting het tyfoon gebied vertrekken. Hiervoor hadden we nog ons welkoms feest samen met de studenten van de HAN en de sportstudenten. De verjaardag van Dokter Tan (65 jaar) werd ook gelijk meegepakt. Om een uurtje of half twaalf, toen alleen Arno, Moniek en ik er van onze groep nog waren, kregen we te horen dat we eerder gingen (iets wat hier nog nooit is voorgekomen, want normaal gesproken gaat niets hier op tijd) en ons maar snel om moesten kleden. Ons drieën werd gevraagd of we in een laadbak van een pick-up truck wilden gaan zitten gedurende de reis naar Bagangka.
We zijn vertrokken naar een ander rampgebied, omdat de veiligheid niet te garanderen was in het rampgebied dat getroffen werd door de tyfoon Hayan. Daarom zijn we vertokken naar een rampgebied van iets langer geleden, namelijk het rampgebied dat getroffen werd door tyfoon Pablo.
17/5
Na een iets wat moeizame nacht stopten we om 06:00 in de ochtend om te gaan ontbijten op een plek waar je schitterend uitzicht had op zee.
Omdat ik toch iets wat weinig had geslapen achterin de pick-up (mede door ruimte gebrek), had ik gevraagd of ik naast de vrachtwagen chauffeur mocht plaatst nemen. Dit was een vrachtwagen waarvan de versnellingspook in de juiste versnelling geslagen moest worden. Ik had al zoiets als die vrachtauto het maar houdt tot het eind. Na ongeveer 45 minuten hield de vrachtauto ermee op, de versnellingsbak was kapot. Ik werd overgeplaatst naar een busje waar vier anderen van de groep ook in zaten. Iets voor het middag uur kwamen we aan bij een kennis van Ruben waar we onze lunch kregen. Het aanbod was breed zo was er varken, 2 soorten rijst, gamba’s, kreeften, kip, salade, verschillende soorten fruit enz. Na de lunch moesten we nog 1 uur rijden over onverharde wegen richting het rampgebied. Hierbij droegen we lange mouwen en handdoeken over ons hoofd tegen het verbranden.
Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming was het er al behoorlijk druk. Nadat wij een plek aangewezen kregen om onze spullen uit te delen, konden we beginnen met uitpakken. Het liep allemaal erg chaotisch. Dit kwam in eerste instantie al, omdat er veel meer mensen waren dan ons verteld was. Iedereen stond om ons heen en er was totaal geen structuur te vinden. Gelukkig kregen we toen hulp van 2 jongens uit de omgeving, omdat zei wel de taal spraken kwam er wat structuur. Er werden twee rijen gemaakt en dan mochten de kinderen om en om naar binnen komen. Sfeer sloeg toch weer een beetje om, omdat mensen zagen dat wij veel te weinig hadden voor iedereen. Hierdoor begonnen mensen een beetje te duwen en te trekken. Ik was eerlijk gezegd ook blij toen we alles verdeeld hadden. Hierna konden we bij de andere aansluiten om het voedsel te verdelen onder de mensen. Dit werkte met een bonnetjes systeem. Iedereen met een bon kreeg rijst, noedels, slippers enz. Sommige mensen hadden zelfs vier uur gelopen, omdat ze hadden gehoord dat wij kwamen. Toen ook alle medicatie was verdeeld zijn we weer terug vertokken richting de kennis van Ruben en hebben we hier ons avond eten gehad. Rond een uurtje of 8 zijn we vertrokken richting Mati, waar we verbleven in een hotel. Nadat iedereen gedoucht had, waren we ook zo vertrokken.
18/5
Na een soort van ontbijt zijn we vertrokken naar het strand van Mati. Een hele mooie plek met een hagelwit strand, strak blauwe zee, palmbomen en natuurlijk de zon. Na een aantal spelletjes (bedacht door de Filippino’s) en een aantal drankjes zijn we om 18:00 weer terug gegaan richting Calinan. Na een rit van 5 uur kwamen we aan in Davao. Hier hebben we gegeten. De Filippino’s wilden heel graag rijst en wij wilden graag pizza, dus hebben we gescheiden gegeten. Toen iedereen het op had en de groepen weer verenigd waren zijn we onze accommodatie vertrokken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
