Eerste Indrukken

17/03

Om 8.30 was het zover, mijn eerste vlucht richting Londen Heathrow. Om 8.50 (engelse tijd) kwam het vliegtuig aan en kon ik.
Een half uurtje later dan gepland vertrok ik om 12.45 (engelse tijd) richting Delhi.

18/03

Ongeveer rond 01.00 (indiaanse tijd) s’nachts kwam ik aan. Hier aangekomen met een temperatuur 28 graden.
Na het krijgen van mijn stempel in mijn paspoort ben ik mijn koffer gaan halen en mijn euro’s gaan inwisselen voor INR. Grappig om te zien dat dit nauwelijks in mijn portemonnee paste en ik me even een rijk man voelde.

De beveiliging is niet heel streng maar moet volgens mij wel wat uitstralen. Ze dragen een groen outfit, waarvan een deel met een AK 47 rondloopt.

Mijn laatste vlucht richting Dharamsala vertok pas om 11.50. Dus tijd genoeg om een bankje te vinden om nog even wat slaap in te halen, ondanks een redelijk bankje lukte het me niet om in slaap te vallen.

Rond 12.15 vertrok mijn vliegtuig richting Dharamsala. Daar aangekomen, stond er een man met een A4 vel, waar mijn naam op stond. Vanuit Dharamsala Werd ik richting Palampur gebracht met de auto. Een rit om niet snel te vergeten.
De beste man ging van links naar rechts, haalde 6 mensen per minuut in, ook als dit eigenlijk niet mogelijk was. Ondertussen werd de telefoon aangenomen en bleef hij al toeterend inhalen. Ik was dan ook blij toen ik aankwam bij de accommodatie. Hier werd ik opgewacht door Padam Dev Singh, die mij vervolgens een korte rondleiding gaf.


Aan het einde van die dag was ik helemaal kapot en ben ik na het avond eten ook maar gelijk gaan slapen.

19/03

Vandaag moest ik me melden bij het bureau van volunteer India. Hier kreeg uitleg wat uitleg van het project, regels en uitstapjes die je evt. kunt maken. Binnen het bureau heb je ook toegang tot het internet.
De rest van de dag ben ik opgetrokken met Afjal, hij woont op de accommodatie en is de buurjongen en helpt je ook binnen het project. Met de motor vertrokken we richting markt. Net toen we wouden vertrekken, meldde een andere man zich of die mee kon. Dit was natuurlijk mogelijk dus vertrokken we met z’n drieën op de motor richting de markt.

Na de markt zijn we een sim kaart gaan regelen en even gaan fitnessen. Afjal ging nog even naar de kapper en op de terug weg kreeg ik mijn eerste motor rijles.


20/03

Vandaag was mijn eerste werkdag in het ziekenhuis (Karan Hospital). Afjal zal mij er elke ochtend heen brengen. Toen ik het zieken huis binnen stapten, hing daar een wat minder aangename geur (om het maar even netjes te beschrijven).
De ingang van het ziekenhuis dient tevens ook als wachtruimte en deze zat echt overvol. Voor aan de wacht ruimt was een klein hokje. De mv. die er inzat diende denk ik als receptioniste maar nam onder tussen ook de bloeddruk op van verschillende mensen.

Aan de ingang/wacht ruimte grensde een kamer een bordje emergency er boven, hier lag een mevrouw met een behoorlijke wond op haar voet, waar iedereen uit de wacht ruimte gewoon zicht op had.

Ondertussen moest ik het halve ziekenhuis door opzoek naar de juiste persoon, uiteindelijk moest ik even wachten in een klein kamertje, dat iets weg had van een onderzoekskamertje.
Deze kamer grensde aan de wacht ruimte die ondertussen steeds voller en voller werd.

Na 30 min. kwam de vrouw van Dokter Karan (eigenaar ziekenhuis) binnen, ze stelde zich even voor en gelijk liep het kamertje van 3,5 bij 3,5 meter vol met mensen.
In deze kamer werd voornamelijk de bloeddruk opgemeten ( er werd vast nog wel meer besproken maar mijn Hindi is nog niet zo goed dat ik dit kan volgen).

Iets wat later mocht ik mee kijken in een kamer waar kleine ingrepen werden verricht. Deze kamer was zeer onhygiënisch. Onder de onderzoekstafel stond een soort van wasbak waar bloed, gaasjes, verband enz. in werd gegooid. Alle middelen om wonden schoon te maken enz. zaten in frisdrank flessen en tegen de muur aan stond een grote bak met kokend water waarmee je dingen kon steriliseren. En op die manier viel ik van de ene verbazing in de andere.

Toen ik daar binnen kwam lag er al een mannelijke patiënt. Hierbij moest een drain, die in zijn buik zat worden verwijderd.
Toen het eenmaal eruit was, stroomde het bloed over zijn kleding en op het laken waar de man op lag. Het gaatje dat ontstaan was door het verwijderen werd even dichtgeplakt met pleisters en de meneer kon weer gaan.

Zonder het bebloede laken te verwisselen ging de volgende patiënt er al weer liggen. Deze man had flink bebloede gaasjes op zijn teen zitten, die vervolgens gewoon even met de blote hand werden verwijderd. Op de wond werd een soort van alcohol gedaan en vervolgens werd deze weer afgeplakt. Dit leek een beetje uitzicht loos gebeuren, omdat dokter Karan zei, dat de circulatie van het bloed in de voet zeer slecht was.

Wat hier ook anders iets anders is geregeld, is dat je na je behandeling of het krijgen van je medicijnen je gelijk met contant geld moet betalen. Het meerderdeel van het personeel loopt dan ook met flink wat geld op zak.

Na mijn eerste werkdag, heb ik voor het eerst de bus genomen, dit kost zo ongeveer 5 INR. Ook dit was weer een hele ervaring. Je hebt de bus chauffeur en nog een ander persoon in de bus bij wie je moet betalen.

Toen ik terug kwam op de accommodatie ben ik even snel wat gaan eten en weer vertrokken richting het vrijwilligers bureau omdat ik daar internet heb. Heb hier voor het eerst even achter de webcam kunnen spreken met mijn mams.

Heb echt al zoveel meegemaakt hier, dat dit verhaal al wel makkelijk 4 keer zolang het kunnen zijn. Het uploaden van foto’s komt later deze week omdat dat hier niet lukt.

Groetjes Martijn.