Burgers zoo in India

21/4

Om een uurtje of 11 zijn we vandaag richting de dierentuin gegaan. Na een uur in de bus waren we er.
Entree was 20 INR (minder dan een euro) per persoon en als je foto’s wilde maken koste dit nog meer dan de entree namelijk 25 INR. Eenmaal binnen hadden ze nog wel redelijk wat dieren zoals kippen, koeien, 1 pauw, geiten, zwijnen, schildpadden, oh ja ook nog een leeuw maar die hebben we niet gezien wat die zat binnen.

Hierna zijn we gaan lunchen, na 1.5 km gelopen te hebben kwam eindelijk het bord in zicht met nog 100 meter naar het restaurant. Dit was wel de langste 100 meter die ik ook gelopen heb denk ik. We hebben er zeker 10 minuten over gedaan.

22/4

Vandaag nog even in Palampur geweest om onder andere een film te halen die we in de avond bekeken hebben. Voor de rest een relax dagje gehad.

23/4

De hele ochtend lagen er 2 mensen op de kamer. 1 daarvan was een vrouw met alvleesklierkanker en er werd mij verteld dat ze nog maar 2 maanden te leven had getrouwd is en een zoontje van 5 jaar oud heeft. Waarom ze nou precies daar lag ben ik niet helemaal achter gekomen.

Mijn lengte komt hier ook goed van pas. Het meeste ziekenhuispersoneel is nogal klein en kan dus niet overal bij. Dus word ik regelmatig ingeschakeld om iets van de bovenste plank te pakken.

24/4

De bus is niet helemaal op maat gemaakt voor mij, zo kan ik niet recht opstaan in de bus en als ik dan wel een zitplaats heb kan ik mijn benen niet kwijt. Ook stoot ik regelmatig mijn hoofd bij het verlaten van de bus.

Elke week is er ook wel onenigheid bij het betalen van een rekening. Er wordt dan wat heen er weer geschreeuwd naar elkaar. Het personeel heeft uiteindelijk altijd gelijk en de rekening wordt altijd als nog betaald.

Als ik even iets aan het noteren ben zit ik nooit alleen. Er zit altijd wel iemand naast me met zijn arm om mij heen mee te kijken wat ik aan het noteren ben.

In de avond hadden we weer yoga. Hij had een nieuwe methode gevonden om mijn spieren eens flink op te rekken ( ik heb er een foto van).

25/4

Het was in de nacht toen iedereen wakker schrok van een harde knal. Toen we buiten waren zagen dat een auto een ongeluk had gehad wat opmerkelijk is want ieders rijstijl hier is om een voorbeeld aan te nemen. De auto was total loss en de claxon hield niet meer op met geluid maken. Blijkbaar lag de schuld bij iemand anders want 20 meter verder stond nog een auto. Na een woordenwisseling liep het uit op een gevecht die niet langer duurde dan 30 sec. denk ik. Toen dit was afgelopen zijn we maar weer gaan slapen.

27/4

Voor het eerst een bekende gezien in het ziekenhuis. Het was een man die ik ken van het fitnessen. Hij was er met zijn dochter, na het maken van een echo viel het allemaal wel mee en ging ze naar huis met een stuk of 5 verschillende medicijnen.

In de avond heb ik samen met Monica gekookt voor charan (de kok) omdat het zijn laatste avond was. Het was prima gelukt en heb niemand horen klagen. We hebben nu een wat oudere kok waarvan iedereen zegt dat hij minder goed kan koken. En dit is ook zo. Ook kwam hij mij even melden dat hij af en toe rust nodig heeft want hij zei ‘’ gas problems’’ en wees naar zijn buik.

28/4

Omdat de nieuwe kok echt een stuk minder goed kookt ( ook zaten er 3 lange zwarte haren mijn rijst) ben ik gaan lunchen in Palampur. Hier de hele dag een beetje rond gehangen.

29/4

Vandaag zijn we naar Baijnath geweest om hier een tempel te bezoeken. Na het bezoeken kwam er een man naar mij toe die mij een hand gaf en wat onverstaanbaar in het Engels aan het praten was. Ik kon er maar niet achter komen wat hij bedoelde en de gehele tijd bleef hij mijn hand vast houden. Uiteindelijk zei hij ‘’Karan hospital’’. Wat bleek nou ik had hem een keer behandeld aan zijn voet, alleen zie ik zoveel mensen op een dag dat ik mij deze man niet meer kon herinneren.

30/4

Vandaag voor het eerst een nachtdienst van 18.00 tot 09.00. Ik had deze dienst samen met Munish. Tijdens de dienst zijn er vaste tijden voor het geven van medicatie, om 22.00 en om 04.00. De tijd dat we de medicatie hebben gegeven is 21.00 en om 06.00 want zo hadden we meer tijd voor de films enz. En als je er dan naar vraagt is het antwoord altijd ‘’ no problem’’. Dit antwoord krijg je hier trouwens echt heel vaak, niks is een probleem. Als ik dan iets voorstel wat misschien iets langer zou duren maar wat wel beter is voor de patiënt is het antwoord ook altijd ‘’ oh is no problem’’.

1/5

Bij thuis komst ontbeten en een paar uurtjes geslapen om niet mijn hele dag nacht ritme over hoop te halen. Hierna even gaan fitnessen en daarna weer yoga met dit keer een hoop aantal mensen die toekeken. Ze konden er wel om lachen hoe wij met z’n allen aan het stuntelen waren.